Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!



ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟ 2015

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΣ



Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014

ΡΑΔΙΟ ΜΕΣΕΝΙΚΟΛΑΣ

                    ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ
http://radiomesenikolas.wix.com/radiomesenikolas

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

ΜΑΡΚΟΣ ΤΣΟΥΛΑΣ


Ο ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΒΟΥΝΕΣΙΩΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ.ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ.ΑΞΕΧΑΣΤΟΣ



ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΜΕ....



ΕΤΣΙ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ΚΑΠΟΙΟΙ

ΤΙ ΝΑ ΤΗΣ ΚΑΝΩ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

ΟΜΟΡΦΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

ΝΑΣΑΝ ΤΑ ΝΕΙΑΤΑ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ

ΑΞΕΧΑΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ
ΤΡΑΓΟΥΔΙ

ΠΑΤΕΡΑ ΠΩΣ Μ ΑΝΑΘΡΕΨΕΣ



ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑ ΤΗΝ ΞΕΝΙΤΙΑ


                                               ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟΥΣ

Η ΠΙΚΡΑ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ

ΠΙΚΡΟ ΡΑΔΙΚΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟ
πατηστε εδω
kosmaser.wordpress.com/tag/τα-πικρά-κανουν-καλό/

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

ΨΟΦΗΣΑΝ ΤΑ ΑΛΟΓΑ.........

ΨΟΦΗΣΑΝΕ ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΚΑΙ ΜΕΙΝΑΝΕ ΤΑ ΧΑΜΟΥΡΑ!!














ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΦΡΑΣΗ ΤΗΝ ΕΛΕΓΕ Ο ΠΑΛΙΟΣ ΜΑΓΚΑΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ Θ.ΓΑΤΟΣ ΟΤΑΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΣΝΟΜΠΑΡΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Η ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΓΕΝΙΚΑ!!

ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΧΑΜΟΥΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΞΕΣΟΥΑΡ ΤΟΥ ΑΛΟΓΟΥ.

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014

Οι πνιγμένοι

Σαν σήμερα πριν από 55 χρόνια, στις 5 Δεκέμβρη του 1959, είκοσι νέοι - στην πλειονότητά τους εργάτες στα έργα κατασκευής του αγωγού της υδατόπτωσης του υδροηλεκτρικού έργου της νεοδημιουργηθείσης λίμνης Πλαστήρα, πνίγονται όταν ανατρέπεται η βάρκα τους. Μια βάρκα στ' Άγραφα.
Ένα κείμενο - σπαραγμός, τιμή στη μνήμη τους.



Σηκώθηκε να σφαλίσει το παντζούρι που ξεμανταλώθηκε και χτυπούσε πάνω στο ντουβάρι. Καθώς άνοιξε, ο αέρας που κατέβαινε από τη μεριά του δάσους, όρμησε μανιασμένος στο μικρό δωμάτιο. Σφάλισε γρήγορα το παραθυρόφυλλο και τυλίχτηκε στο μάλλινο μεσοφόρι της. Σκάλισε τα κάρβουνα στο τζάκι, έριξε ένα κούτσουρο, σκέπασε τα παιδιά κι έβαλε να φτιάξει έναν κριθαρένιο καφέ.
Της είχε τάξει πως θα της φέρει καφέ κανονικό από την Καρδίτσα όταν θα ερχόταν για τα Χριστούγεννα. Χαμογέλασε στη σκέψη. Βάλθηκε να φουκαλίζει, να συγυρίζει, να σιάζει το σπίτι.
Το πρώτο φως της ημέρας πέρασε μέσα από το ανατολικό παράθυρο την ώρα που έβαζε την κατσαρόλα στην πυροστιά για τον πρωινό τραχανά. Στάθηκε πίσω από το τζάμι κι αγνάντεψε. Δεν μπορούσε ακόμα να συνηθίσει τον μεγάλο ασημένιο υδάτινο όγκο που σκέπαζε τον ορίζοντα απ’ άκρη σε άκρη. Δεν πάει χρόνος που στην ίδια θέση απλωνόταν τα καφεπράσινα χωράφια τους και κάπου στη μέση φιδογύριζε ο Μέγδοβας, με την πορεία του να σημαδεύεται από ιτιές, λεύκες, πλατάνια.
Στην απέναντι μεριά της νιογέννητης λίμνης, κοντά στο Τσαρδάκι, δούλευε ο άντρας της.