Το μυστικο του χωριανου μας!!

 Είχα ένα μυστικό ,για αρκετό καιρό απέφυγα να το εκμυστηρευτώ ,αλλά τώρα αποφάσισα να το πω μόνο σε εσάς.
Στις αρχές της χιλιετίας του 1900 έφυγε από το χωριό κάποιος μπάρπας ,αδελφός του Παππού μου του γληγόρη ,για την Αμερική ,εκεί δημιούργησε οικογένεια και χρήματα,δεν είχαμε επαφές από την στιγμή που πέθανε αυτός, με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας,λόγω γλώσσας κλπ. 
.Ξαφνικά λοιπόν τελευταία λαμβάνω μία ειδοποίηση από το Ταχυδρομείο για την παραλαβή δέματος.
Έτσι λοιπόν ένα πρωινό ξεκίνησα πήγα ,έδωσα το χαρτί στον υπάλληλο ,ρώτησα γιατί πρόκειται ,μου απήντησε είναι δέμα από την Αμερική,πήγε αμέσως το μυαλό μου σε αυτή την οικογένεια ,όπως 

συνήθιζαν τα παλαιά χρόνια ,πήρα το δέμα πήγα σπίτι ,ανοίγω τί να δώ τούβλα των πεντακοσίων ευρώ ,δηλαδή από το πουθενά βρέθηκα με μία κούτα τούβλα ,αλλά εμένα το μυαλό μου πήγε αμέσως στο πονηρό ,τελευταία πληροφορήθηκα ότι η τράπεζα Ελλάδος θα σταμπάριζε όσους είχαν πεντακοσαυερα,χωρίς να χάσω χρόνο είπα ξαδέλφια δεν είστε μόνο εσείς πονηροί,τώρα που δεν έχετε τι να τα κάνετε τα στείλατε σε μένα ,να τσακώσω εγώ κανά διάολο ,όχι δεν θα σας κάνω το χατήρι ,τα αμπαλάσηρα αμέσως και τα επέστρεψα.Βέβαια κάποια από αυτά τα φωτογράφησα να τα δείτε και εσείς.ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΑ;;;;;;;;

Εγραψε ο 

 Θωμάς Κατσακιώρης

Απο την Αδελαιδα της μακρινης Αυστραλιας

Γραφει η Μαργαριτα Ραχωβιτσα


Αυτές οι φωτογραφίες είναι από ένα μακρινό χωριό. Λέγεται Ανταμουκα όπου πολλοί Έλληνες λεβεντες δουλευανε σκληρά όλοι μέρα να βγάλουν οπαλιο!!!!! Είναι 8 ώρες μακριά από την Αδελαιδα. Ένα χωριό στο πουθενά στην έρημο. Στην φωτογραφία είμαι με τον Γιάννη που έχει ακόμα και σήμερα το ρεστοραν και το ορυχειο που του άφησε ο πατέρας του. Τα λόγια μου είναι λίγα τη μπορώ να πω εγώ για αυτά τα παλικάρια !!!!!!!

ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΕΛΛΑ.

 ΓΡΑΦΕΙ Ο Θ.ΚΑΤΣΑΚΙΩΡΗΣ
- Οι περισσότεροι εξ υμών ,γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε σε κάποια μικρά χωριά της Ελλάδας.Στα παιδικά μας χρόνια η αγάπη για αυτά ξεχείλιζε ,τα θεωρούσαμε πατρίδα και δίναμε μάχες σε όλους τους τομείς με τα διπλανά χωριά για την υπεράσπιση τους.
Με την πάροδο του χρόνου οι πολιτικές των πολιτικών, υποσχέθηκαν [στον σοφό''χαζό'' λαό] καλύτερη και ποιο άνετη ζωή,δεν αντιδράσαμε το επιζητήσαμε ,ξεχνώντας τις ρίζες ,τα ήθη και έθιμα ,έτσι η αγάπη για την μικρή πατρίδα εξανεμίστηκε,μεταφέρθηκε στην μεγάλη πατρίδα ,σταθήκαμε για λίγο στο ύψος των περιστάσεων ,αλλά ποιο ισχυρό τα νέο δόλωμα ,οι νέες προκλήσεις που άκουγαν στο όνομα ''Ευρώπη'' ,με λίγο τυρί στην φάκα τσίμπησαν όλα τα ποντίκια.
Παπάς εδώ ,Παπάς εκεί που είναι ο Παπάς;;

Ο Στρατηγος μας "ψαρεψε" το ιδιο "ψαρι" δυο φορες

           










               ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

11/3/1943: Απελευθερωση Καρδίτσας

5/42 Συνταγμα Ευζώνων.Ν.Πλαστηρας

Πανηγυρισμοί στρατιωτών μετά τη μάχη του Τσεντίς Χάν, βόρεια του Ουσάκ. Διακρίνονται οι Διοικητές των Συνταγμάτων 5/42 Ευζώνων και 2ου Πεζικού, Νικόλαος Πλαστήρας από το Μορφοβούνι Καρδίτσας και Ιωάννης Κωνσταντίνου από τη Γρανίτσα Ευρυτανίας αντίστοιχα, στους ώμους των στρατιωτών τους, μετά από την νικηφόρα επιχείρηση τους. Τα δύο Συντάγματα είχαν έδρα τους τη Λαμία και ο μεγαλύτερος αριθμός των στρατευσίμων τους καταγόταν από τη Φθιώτιδα. [Από: Ιστορία Ελληνικού Έθνους, τόμος ΙΕ΄, νεότερος Ελληνισμός από 1913 ως 1941, Αθήνα 2000, σελ. 133].

ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΤΟΥ ΣΕΧΙ ΤΟ 1949 ( Τραγικά βιώματα των γονιών μου.)

 Από το Μαρίνη Πολυχρονόπουλο
             Φιλόλογο- Ιστορικό


 Η χαροκαμμένη μάνα σπαραχτικά θρηνεί
 στο μνήμα τα δυο της τα παιδιά,
 που τα σκότωσε η διχόνοια στον εφύλιο
 από αδελφικά ,δυστυχώς ,πυρά !!!
 Ποτέ πια εθνικός διχασμός ,που πάντοτε  καταλήγει
 σε εθνική τραγωδία για την πατρίδα.
 Ο πόλεμος δε λύνει κανένα πρόβλημα ,γιατί ο ίδιος είναι το πρόβλημα.
 Ο πόλεμος είναι  πάντα  καταστροφικός για το ανθρώπινο και φυσικό περιβάλλον.
 Ο σκληρότερος των πολέμων είναι ο θρησκευτικός πόλεμος ,γιατί είναι ο πιο φανατικός.
  Στο όνομα κάποιου Θεού έχουν γίνει τα  πιο ειδεχθή εγκλήματα.
 Ο χείριστος  όμως των  πολέμων είναι ο εμφύλιος,γιατί ο εχθρός δεν είναι απέναντί σου,  αλλά πισώπλατα -ύπουλα σε δολοφονεί.
Μαρίνης
     Βρισκόμαστε στο τέλος του 2ου Εμφυλίου πολέμου ,στην άνοιξη του 1949 .
Η ενάτη μεραρχία του Εθνικού στρατού έχει σαρώσει κυριολεκτικά τη  μαρτυρική Πελοπόννησο ,έχει εκκαθαρίσει  και συντρίψει και τις τελευταίες δυνάμεις του Δημοκρατικού στρατού. Ακολουθούν αθρόες συλλήψεις των πολιτικών αντιπάλων ,
( αριστερών ) εκτοπίσεις ,φυλακίσεις και  στήνονται  έκτακτα στρατοδικεία  παντού.

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ γραφει η Μαργαριτα Ραχωβιτσα

Φίλοι μου. Ποτέ δεν θα ξεχάσω την ιστορία της Ηρωιδας θείας μου. ΕΥΓΕΝΊΑΣ ΡΑΧΟΒΙΤΣΑ ΓΟΥΛΙΩΤΗ .13 χρονών παιδί τη στειλανε να δουλέψει σε ένα σπίτι ενός στρατιωτικου .για να βοηθήσει την οικογένεια .πολλοί δύσκολα χρόνια. Μια μέρα μαθαινει πως ο πατέρας αδελφός και πολλοί χωριανη είναι στην φυλακή Τρικάλων και θα τους εκτελεσουν. Τότε αυτό το πανέξυπνο παιδί έκανε δουλειές και εκλεγε απαρηγορητα. Το πλησίασε ο κύριος του σπιτιού και το ρώτησε γιατί κλαις παιδί μου. Αυτό γονατισε και του φιλησε τα χέρια. Θα σκοτώσουν τους χωριανους και τα παιδιά δεν θα έχουν πατέρα. Ο καλός κύριος το πήρε από το χέρι το πήγε στην φυλακή να πει σε όλους πως τους δίνεται χάρη και αύριο το πρωί θα είναι ελεύθερη. Γιατί δεν ήταν εγκληματίες. Απλά η ιδεολογία τους ήταν αντίθετη στο τότε καθεστώς. Αλλά το έργο της θείας μου και η μεγαλοκαρδια της δεν σταμάτησαν εκεί. Έφυγε στο Βόλο να δουλέψει στο εργοστάσιο. Παντρεύτηκε με τον αξιολατρευτο Γιώργο Γουλιωτη και παντρεψανε και δύο από τις αδελφές τις θείας εκεί. Γλυκιά μου θεία εισουνα και θα είσαι ΗΡΩΙΔΑ !!!Σε φιλώ γλυκά και πάντα θα σε σέβομαι και θα σε ΑΓΑΠΏ !!!!!!!!!

Να με συγχωρητε για τα ορθογραφικα λαθη.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ:ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΟΥΦΗΣ- Βάγιος . Μαλλιάρας

 Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΟΥΦΗΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑ.