Γραφει ο Θ.Κατσακιωρης'''ΣΟΥ'Ι'ΛΟΣ'''
=========
Ενα έθιμο που χάνεται στα βάθη των χρόνων και όμως παραμένει ζωντανό.
Ο ΑΞΙΟΣ πρόεδρος του χωριού μας,σεβόμενος την βαριά πολιτισμική παράδοση του τόπου, παραμένοντας πιστός , στις αρχές που διέπουν τον πολιτισμό, έχοντας την ακλόνητη πεποίθηση ότι ο πολιτισμός είναι ο κύριος μοχλός για την ανάπτυξη ενός τόπου, στοχεύοντας την πολιτιστική, κοινωνική και ανάπτυξή του,για μιά ακόμη χρονιά με την συμπόρευση , συμμετοχή και άλλων συγχωριανών τήρησε το έθιμο,φτιάχνοντας την παρέα του Σούιλου.
Αγωνιώδης η προσπάθεια να συγκεντρωθεί η παρέα,αλλα και επαινετική η στήριξη των συγχωριανών μας που μεταβαίνουν την σημαντική αυτή ημέρα να ανοίξουν τα σπίτια για να ακούσουν το ''Για την υγειά σ' αφέντη μου'' ή άλλο τραγούδι ,να νιώσουν την χαρά να κεράσουν τα παιδιά και στο τέλος να τα δώσουν και το φιλοδώρημα.
Παρατηρώντας την παρέα των παιδιών που συμμετείχαν στον σουίλο,είδα μία απουσία που μου λύπησε ιδιαίτερα ,ένα παιδί που συμμετείχε κάθε χρόνο ,ενας νέος άνθρωπος ,ενας οικογενειάρχης ,δίνει την δική του μάχη και ίσως μας θέλει όλους δίπλα του ,ας παρακαλέσουμε την Παναγία αυτή η μάχη να είναι περαστική και του χρόνου να τον ξαναδούμε στην παρέα.Δεν θα ηθελα σε καμμία περίπτωση να σχολιαστεί ή να αναφερθεί όνομα για ευνόητους λόγους.Ολοι μαζί λοιπόν ας κάνουμε μία ευχή.
Έχοντας ως κληρονομιά, την ιστορία της Βουνεσιώτικης γης, και την δράση των Βουνεσιωτών ,πρέπει όλοι μας να στοχευουμε στην διατήρηση και την εξέλιξη των ηθών και των εθίμων του χωριού, διαφυλάττοντάς το ζωντανό.
''ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ'''
