ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ ~ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ
Του Δομήνικου Βερίλλη
Θέμα για τη Συνθήκη της Λωζάννης θέτει ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος μιλώντας σε περιφερειακούς διοικητές της Τουρκίας άφησε να εννοηθεί ότι η χώρα του ζημιώθηκε από την συμφωνία του 1923 που θέτει τα όρια της σύγχρονης Τουρκίας. « Με τη Συνθήκη της Λωζάννης δώσαμε στους Έλληνες τα νησιά, που αν φωνάξεις από τις ακτές του Αιγαίου, θα ακουστείς απέναντι. Είναι αυτό νίκη;» είπε.μεταξύ των άλλων.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΗΣ
Για την Ελλάδα η Συνθήκη της Λωζάνης σηματοδότησε και επίσημα το τέλος του ελληνισμού στη Μικρά Ασία και την απόδοση της Ίμβρου , Τενέδου και του ανατολικού τμήματος της Θράκης, με όριο τον ποταμό Έβρο, στην Τουρκία. Αλλά πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι είναι μία συνθήκη που ήλθε μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, δηλαδή μετά από μία μεγάλη ήττα. Με αυτή την έννοια υπήρξε ένας«έντιμος συμβιβασμός» γιατί τα πράγματα θα μπορούσαν να εξελιχθούν και χειρότερα για την Ελλάδα. Είναι όμως μία διεθνής συνθήκη, που την υπέγραψαν και οι λεγόμενες Μεγάλες Δυνάμεις , ευνοϊκή για την νικήτρια Τουρκία η οποία αντικαθιστούσε την Συνθήκη των Σεβρών, που υπογράφηκε το 1920. Με την Συνθήκη των Σεβρών, δε, η Ελλάδα έπαιρνε την Ανατολική Θράκη, τα νησιά Ίμβρο και Τένεδο και τη ζώνη της Σμύρνης στη Μικρά Ασία. Την Συνθήκη αυτή που ήταν τότε μεγάλη διπλωματική επιτυχία του Ελ Βενιζέλου, λίγο πριν την ήττα του στις βουλευτικές εκλογές από την βασιλική παράταξη, την είχε αποδεχτεί και ο Σουλτάνος στην Κωνσταντινούπολη, όχι όμως και ο Κεμάλ. Ακολούθησε όμως η ήττα και η Καταστροφή που άλλαξε το συσχετισμό δυνάμεων. Κάτι που αποτυπώνετε και στις διπλωματικές συνθήκες.
